14 Νοε 2008

«Ψυχή βαθιά» - Παντελής Βούλγαρης



Πέρσι (2007), εκεί στο τέλος του καλοκαιριού, είχαμε επισκέψεις στο χωριό... Δυο άνθρωποι ήλθαν και μοιάζαν να ψάχνουν κάτι... Ο Παντελής Βούλγαρης και ο Απόστολος Βέτας... Κάθιδροι και κουρασμένοι μεσα στη ζέστη του μεσημεριού, στάθηκαν στο κατώφλι μας...

Τους κεράσαμε καφέ, κι ενα ποτήρι δροσερό νερό, να ξαποστάσουν λίγο....

Ο Παντελής Βούλγαρης αναζητώντας έναν τόπο για την νέα του ταινία, χτένιζε με τη ματιά του τα βουνά της Ελλάδας ψάχνοντας έναν τόπο αγνό, απείραχτο, έναν τόπο που ζει σήμερα με τα φτιασίδια τα παλιά, εκείνα που του εχει χαρισμένα η ιστορία... έναν τόπο που να φέρει στα σπλάχνα του κομμάτι της ιστορίας....

Έτσι κατέληξε στην Καστοριά, στο Γράμμο και στο Βίτσι και βρήκε πανω στο Βίτσι και το μικρό φιλόξενο χωριό μας το Πολυκέρασο... Σκηνικό απείραχτο, μονάχα λίγο παλιωμένο και σκονισμένο, τόπος που πόνεσε και μάτωσε την ιστορική περίοδο που θα καταγράψει ο σκηνοθέτης... ήταν αυτό που έψαχνε, για να φιλοξενήσει κάποιες εικόνες της καινούριας δημιουργίας του...

Το αποφάσισε λοιπόν, χτένισε και την ευρύτερη περιοχή της Καστοριάς, βρήκε κι άλλους τόπους και χώρους εξ ίσου φιλόξενους και φορτωμένους με μνήμες και εικόνες, και μέσα στο φθινόπωρο του 2008 αρχισαν τα γυρίσματα...

Η ταινία "Ψυχή Βαθιά" θα μιλήσει για τον εμφύλιο, μεσα από μαρτυρίες κι αφηγήσεις όσων ζήσαν τότε, με μνήμες των παλιών για τα γεγονότα και τη ζωή του τότε... με τη κατευναστική ματιά του σκηνοθέτη...

Δυο νεαρά αδέλφια, χωρίστηκαν σε δυο στρατόπεδα, ο ένας στο λόχο με τους δημοκράτες, ο άλλος στον λόχο του τακτικού στρατού, τη μέρα αντίπαλοι στις βουνοκορφές, ιχνηλατούν ο καθένας για το δικό του στρατόπεδο... αναγκάζονται να δείξουν για εχθρό τον αδελφό... τα βράδια στα κρυφά, μοιράζονται το λιγοστό φαγητό τους και μια αδελφική αγκαλιά...

Μια ταινία συμφιλίωσης κι ελπίδας που θα δώσει μια οπτική ανθρώπινη στο κομμάτι αυτό το μαυρο της ιστορίας, ξορκίζοντας τους εφιάλτες και αφήνοντας μια αίσθηση ανακούφισης στην ψυχή αποκαθιστώντας την ηθική τάξη ώστε τα λάθη τα παλιά να παψουν να ειναι αγκάθια στις μνήμες...

Τα γυρίσματα στο Πολυκέρασο έγιναν σε δύο σπίτια που επιλέχθηκαν από το σκηνοθέτη... κι ίσως έτσι τα φαντάσματα της ιστορίας που πλανώνται στα βουνά μας γύρω, βρουν ησυχία και λυτρωμό, μεσα από την ερμηνεία αυτή που βγαινει απ της ψυχής τα βάθη όπως θα καταγράψει η δημιουργική ματιά του Παντελή Βούλγαρη ....

Μερικές φωτογραφίες από τα γυρίσματα που έγιναν στο χωριό μας τέλη Οκτωβρίου, αρχές Νοεμβρίου - μας έστειλε ο Χρήστος











===========================================

ακολουθεί σχετικό αφιέρωμα απο την Ελευθεροτυπία

Ο Παντελής Βούλγαρης σε ρόλο αρχιστράτηγου

Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ Φωτογρ.: ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ


Πηγή: εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://www.enet.gr

Αρματωμένοι στρατιώτες κατηφορίζουν με ποδοβολητά την πλαγιά προσπαθώντας να αποφύγουν τις σφαίρες που πέφτουν βροχή καταπάνω τους. Οι φωνές τους πνίγονται. Οι νάρκες σκάνε στα πόδια τους. Κορμιά ανατινάζονται στον αέρα και χάνονται στα βράχια. Οι λάμψεις των εκρήξεων θολώνουν τις αισθήσεις. Ηδη ανεβαίνοντας προς το βουνό Καζάνι σε υψόμετρο 1.500 -ανάμεσα στο Βίτσι, το Μαλιμάδι και το Μπίκοβικ, με θέα την οροσειρά του Γράμμου- ξαφνιάζεσαι από τους πυροβολισμούς και τις εκρήξεις που ακούγονται. Ξεπροβάλλουν μαύρα σύννεφα καπνού και βγαίνει βαριά μυρωδιά καμένου. Από την κορυφή ενός απέναντι βράχου το θέαμα είναι εντυπωσιακό.



Μια εντυπωσιακή σκηνή από την «Ψυχή βαθιά». Το συνεργείο «alphastunt» από τη Βουλγαρία, με έμπειρους κασκαντέρ και ειδικούς πυροτεχνουργούς, κρύβεται πίσω από τις δύσκολες σκηνές μάχης

Πλησιάζοντας σε απόσταση αναπνοής από το πεδίο της μάχης το έδαφος δονείται από τις εκρήξεις, πετάγονται αίματα, οι σφαίρες σφυρίζουν δίπλα από το αυτί σου. Ασυνείδητα αναζητάς έναν βράχο να καλυφτείς. Είναι και το κρύο που πιρουνιάζει τα κόκαλα. Μέχρι να φωνάξει ο Παντελής Βούλγαρης «στοπ», έστω και για μερικά δευτερόλεπτα, η μυθοπλασία μπερδεύεται με την πραγματικότητα.

Σχεδόν εξήντα χρόνια έχουν περάσει από το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Ο Παντελής Βούλγαρης όμως ξανανοίγει το σεντούκι της Ιστορίας και σκαλίζει μνήμες. Μετά το «Happy Day» (1976) και τα «Πέτρινα Χρόνια» (1985) επανέρχεται στο πολιτικό σινεμά με μια ταινία για τον εμφύλιο πόλεμο. Την «Ψυχή βαθιά» την τοποθετεί στο φυσικό πλατό της: στη ματωμένη οροσειρά του Γράμμου, το Βίτσι και τα γύρω στοιχειωμένα βουνά, όπου γράφτηκαν οι τελευταίες πράξεις του πολέμου. Εκεί έφερε μέχρι και ειδικευμένο συνεργείο από τη Βουλγαρία -για τα ειδικά εφέ και τις σκηνές των μαχών- και κασκαντέρ για τα επικίνδυνα γυρίσματα. Αυτό σίγουρα δεν το 'χουμε ξαναδεί στο ελληνικό σινεμά.



«Η φύση είναι ο τρίτος πρωταγωνιστής», λέει ο Παντελής Βούλγαρης. Γι' αυτό την ταινία του δεν θα μπορούσε να τη γυρίσει πουθενά αλλού, παρά στον Γράμμο και στο Βίτσι

Τα γυρίσματα των μαχών κυλούν αργά. Μόλις τελειώνει μια σκηνή, υπάρχει χρόνος για ανάπαυλα. Οι ειδικοί πρέπει να ξαναγεμίσουν τα σημεία των εκρήξεων. Τον λόφο περιτριγυρίζουν μαύροι σωλήνες απ' όπου βγαίνουν καπνοί. Παραδίπλα καίγονται λάστιχα. Τηρούνται όλα τα μέτρα ασφαλείας.

Οση ώρα οι έμπειροι πυροτεχνουργοί -δεκαπέντε στο σύνολο, με μεγάλη προϋπηρεσία σε αμερικανικές ταινίες δράσης- στήνουν τις εκρήξεις, το βλέμμα του Βούλγαρη αλλά και του διευθυντή φωτογραφίας, Σίμου Σαρκετζή, καρφώνεται με ανησυχία στον ουρανό. Κυνηγάνε τον ήλιο, αλλά τα σύννεφα τους παίζουν παιχνίδι. Τη μια στιγμή τον κρύβουν και την άλλη τον αφήνουν να λάμπει.

Η αγωνία του σκηνοθέτη γι' αυτές τις σκηνές είναι μεγάλη. Εχει και έναν επιπλέον καλό λόγο. Κοντά σε μια έκρηξη βρίσκεται και ο γιος του Αλέξανδρος Βούλγαρης. Ηρθε να τον επισκεφτεί και επιστρατεύτηκε. Τον έντυσε στα χακί και τον έριξε στο πεδίο της μάχης, στο πλευρό του Εθνικού Στρατού.

Σ' αυτή την ομάδα διακρίνουμε και τον Γιώργο Συμεωνίδη -υποδύεται τον ανθυπολοχαγό Τριαντάφυλλο- αγνώριστο, με μουστάκι. Σε ένα διάλειμμα από το γύρισμα ακουμπά σ' έναν βράχο για να ξεκουραστεί. Τα όπλα, που είναι αυθεντικά, ζυγίζουν αρκετά κιλά, όπως επίσης και οι βαριές στρατιωτικές χλαίνες.



Δεν ήταν εύκολη υπόθεση το ενδυματολογικό κομμάτι. Δύο χρόνια έκανε τη σχετική έρευνα η ενδυματολόγος Λουκία Χατζέλου. Οπλα, ξιφολόγχες, τουφέκια, μάουζερ, springfield συγκεντρώθηκαν από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Μετά το τέλος της μέρας επιστρέφονται όλα στην αποθήκη. Εκεί όπου κάθε πρωί, από τις έξι, οι αγουροξυπνημένοι ηθοποιοί παίρνουν σειρά για τη μεταμόρφωσή τους σε στρατιώτες ή αντάρτες.



«Δεν ονειροβατούσα. Από τότε που μου μπήκε η ιδέα για την ταινία -ήδη από την εποχή που γύριζα τις "Νύφες"- σκεφτόμουν και το πρακτικό μέρος. Δεν υπάρχει υποδομή στην Ελλάδα για ταινία εποχής» παραδέχεται ο Παντελής Βούλγαρης. Οι πρακτικές δυσκολίες άρχιζαν ήδη από το ίδιο το βουνό. Τρεις παραγωγούς άλλαξε η ταινία μέχρι να καταλήξει στα χέρια του Γιάννη Ιακωβίδη. «Μόλις έβλεπαν το βουνό, μου έλεγαν ότι δεν θα 'ρθει κανείς να τρέξει εδώ πάνω. Ενιωθα σαν μεσίτης. Ανέβαιναν οι "πελάτες", τους έδειχνα τα τοπία, δεν αγόραζαν και γυρίζαμε πίσω» διηγείται ο σκηνοθέτης γελώντας. Την έρευνα για την ταινία την άρχισε εδώ και έντεκα χρόνια. Εκανε φύλλο και φτερό κάθε σχετικό βιβλίο που έπεφτε στα χέρια του. Το ένα τον οδηγούσε σε άλλο. Και συγχρόνως ρουφούσε τις διηγήσεις των ντόπιων.

Δεν υπήρχε βέβαια περίπτωση να γυρίσει αλλού την ταινία. «Κολλάω με τους τόπους. Οταν βρέθηκα στη Μακρόνησο, είπα εδώ θα κάνω το "Happy Day". Πάω στον τόπο που συνέβη το γεγονός. Αυτή είναι η πετριά μου. Τα μέρη εδώ είναι μοναδικά και δεν γυρίζονται ταινίες. Η φύση είναι ο τρίτος πρωταγωνιστής». *


2 - 18/10/2008

6 Νοε 2008

Με τα μάτια ενός επισκέπτη... -



Tom comes from England, his father fought in this land years before he was born, and like all of us he heard stories from the war from his father - so he found a chance to visit our place, following his father's youthful footsteps... He came across Kosmas and Hariklea and had a taste of Northern (Greek) hospitality, in one of the most intact places, our village Polykeraso...

He saw the experience with clear eyes and open heart, and he dictated all this in these photos he sent us...

Thank you Tom and Howard our new friends, and we hope we see you soon again and treat you some home made pitta and some fresh tomatoes again soon :)

It has been a real pleasure to have met you and your friend and we really enjoyed the few hours of our company together

May you be healthy and happy, and bear the warmth of our little place in your heart along with our warmest wishes


===========================
O Toμ είναι Εγγλέζος, ο πατέρας του πολέμησε σε τούτα τα μέρη χρονια πριν αυτός γεννηθεί... Όπως όλοι μας, ο Τομ ειχε ακούσει ιστορίες για τον πόλεμο απο τον πατέρα του, και αποφάσισε μόλις βρήκε μια ευκαιρία χρόνια μετά, να επισκεφτεί τα μέρη που ειχε βρεθεί ο πατέρας του στη νιότη του... ακολουθώντας τα βήματά του... Βρέθηκε λοιπόν και στο χωριό μας, κι επεσε επάνω στον Κοσμά και την Χαρίκλεια απο τους οποίους γεύτηκε την ελληνική βορειοελλαδίτικη φιλοξενία, σε ενα απο τα πιο αθικτα κι αγνά μέρη του τοπου μας, στο Πολυκέρασο...

Αντίκρυσε και δέχθηκε την εμπειρία αυτή με ανοιχτή ματιά και ζεστή καρδιά και κατέγραψε με το φωτογραφικό του φακό, ενα κομμάτι για να παρει μαζί του τη ζεστή αυτή ανάμνηση

Τομ και Χάουαρντ, νέοι μας φίλοι, ελπίζουμε να σας ξαναδουμε σύντομα, και νας σας φιλέψουμε παλι σπιτίσια πίτα και φρεσκιες ντοματες ζεσταμένες απο τον φιλοξενο ήλιο του χωριού μας

Αληθινά απολαύσαμε τις λίγες ωρες που περάσαμε παρεα και κερδίσατε μια ζεστή γωνιά στην καρδιά μας... Να είστε καλά...

===========================
This is how Tom saw our little village

Tom many thanks for sending those photos


































31 Μαΐ 2008

Η Γιορτή του Αη Νικόλα - 20/05/2008



Κάθε Μάη, στις 20 του μηνα, γιορτάζει η εκκλησιά του χωριού μας, ο Αγιος Νικόλαος...



Τα τελευταία χρόνια, που νέοι και παλιότεροι, βρίσκουν ξανά το δρόμο για τη ζεστή αγκαλιά του χωριού, γίνεται μικρή γιορτή τη μέρα του Αγίου...

Έτσι και φέτος, στις 20 τιμήθηκε η μνημη του Αγίου... Μετά τη λειτουργιά, κεράσματα και μικρή σύναξη όσων μένουν εκεί, κι εκείνων που ξαναβρήκαν τα χνάρια των παππούδων και των πατεράδων τους αλλά κι εκείνων των νέων που αγκυροβόλησαν στα χώματα τα ευλογημένα από τον Αη Νικόλα... το δικό μας βουνίσιο Αγιο...





Η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Πολυκέρασο χτίστηκε γύρω στο 1840 όπως εκτιμάται από την ημερομηνία που χάραξε στο εξαιρετικό ξυλόγλυπτο χειροποίητο τέμπλο της ο Παπα Γληγόρης που το φιλοτέχνησε, εκτοτε φιλοξενεί στοργικά και γαλήνια, την πίστη την ελπίδα και την ξομολόγηση γενιών και γενιών.



Το καμπαναριό της εκκλησιάς ολοκληρώθηκε λίγα χρόνια αργότερα...


Το 2002, η εκκλησιά αναπαλαιώθηκε και συντηρήθηκε εξωτερικά με χορηγία της Νομαρχίας Καστοριάς, και εκτοτε φιλοξενεί στον αυλόγυρό της και τις γιορτές που γίνονται στο χωριό...



Εδώ και λίγα χρόνια μάλιστα, αρκετοί είναι εκείνοι που επιλέγουν τον Αη Νικόλα του χωριού μας για να ευλογήσουν σημαντικές στιγμές της ζωής τους μέσα στην γαλήνια ιερή αγκαλιά του... (γάμους βαφτήσια των παιδιών...) -



εκεί, γιατί μεσα στην λιτή και σεπτή σκέπη της εκκλησιάς μας, τα μυστήρια βιώνονται στα κατάβαθα της ψυχής κι η αγιότητα μοιάζει τόσο κοντά και τόσο προσιτή...








Τις παρακάτω φωτογραφίες απο την φετεινή γιορτή του Αη Νικόλα μας έστειλε ο Χρήστος...














Σημείωση:
οι ημερομηνίες που αναφέρονται παραπάνω για την κατασκευή της εκκλησίας, ειναι κατ εκτίμηση, εάν καποιος χωριανός μας έχει περισσότερες πληροφορίες ή στοιχεία για την κατασκευή και την ιστορία του ναού παρακαλούμε αφήστε μας λεπτομέρειες με ενα μήνυμα/σχόλιο στο ποστ αυτό.

20 Μαΐ 2008

Εκει, στο Πολυκέρασο,Γη κι Ουρανός σμίγουν...



Είναι κάτι μέρες στο χωριό, που κάτι μαγικό συμβαίνει... Έτσι όπως ειναι σκαρφαλωμένο στα 1300 μέτρα σχεδόν, ένα σμίξιμο θεαματικο...

Χαμηλώνει ο ουρανός και σμίγει με τη Γη, σε μια αγκαλιά θαρείς απ το μύθο βγαλμένη...

Στα μάτια των κατοίκων το σμίξιμο αυτό ειναι γνώριμο, στα μάτια του επισκέπτη όμως, εκείνου που μαθαινει, ζώντας στις πόλεις, χωρίς χώμα κι ουρανό, να ξεχνάει τη φύση, να ξεχνάει το μεγαλείο και τη μαγεία, και ο μύθος μένει στο νου του μονο σαν ιστορία της γιαγιάς που τον νανούριζε μικρό, μοιάζει παράξενο, προκαλεί δέος...



Το έχω δει κι εγώ αυτό το σμίξιμο, τον Ουρανό να σεργιανίζει στα σοκκάκια του χωριού, να αγκαλιάζει και να χαϊδεύει τα σπίτια απαλά, αφήνοντας μια δροσιά σαν χλιαρό ιδρώτα στις παλιές πέτρες... και να προχωράει με βήμα αργό απ το βουνό στα χωράφια, στο λιβάδι, κι εκεί να απλώνει ράθυμα, να ξεκουράζεται πανω στη γη που ποθεί απ τη δροσιά να ποτιστεί, να θρέψει τους σπόρους που κρύβει μέσα της...

Και λίγο αργότερα, μετά την ξεκούραση στο λιβάδι, να προχωράει ήρεμος ικανοποιημένος ο μεγάλος ουρανός, προς το δάσος με τις οξιές στο έβγα του χωριού, να χώνεται νωχελικά αναμεσα στους γυμνούς κορμούς και να παιζει κρυφτό με τις φτέρες...

Αυτή τη μαγεία, αυτό το σμίξιμο Ουρανού και Γης, είδε κι ο Χρήστος και μας εστειλε τις φωτογραφίες για να τη μοιραστεί μαζί μας...

Αυτό το σμίξιμο είχε δει κι ο Αριστοτέλης μας οταν ήταν δυο χρονών και μου έδειχνε αγγέλους μεσα στο σύννεφο που μας κύκλωνε... κι εγώ, ετσι μεσα στον ουρανό καθώς ενιωσα, θαρρώ πως άκουσα φτερουγίσματα, και ενα μουρμούρισμα καθώς η Γη δεχόταν τον υπέροχο επισκέπτη της τον Ουρανό...

Χριστίνα Σ.

5 Μαΐ 2008

Χρήσιμα Τηλέφωνα

Καστοριά

Χρήσιμα Τηλέφωνα

Κωδικός Περιοχής - 24670

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Αστυνομία Καστοριάς
Αστυνομία Καστοριάς - ’μεση Επέμβαση: 22100
Αστυνομία Καστοριάς - Τμήμα Τροχαίας: 83500

Αστυνομικά Τμήματα ανά περιοχές

’ργος Ορεστικό: 42222
Νεστόριο: 31205
Κλεισούρας: 94204
Αυγής: 97377
Βογιατσικού: 95202
Διποταμιάς: 91318
Μεσοποταμιάς: 61201
Κορησού: 51201
Μακροχωρίου: 93201

Ταχυδρομείο: 22991

ΟΤΕ: 22599, 22135

Τοπική Αυτοδιοίκηση

Νομαρχία Καστοριάς: 22241, 22267
Δήμος Καστοριάς: 22312, 26145, 28914
Δήμος Αγίας Τριάδας: 81690,
Δήμος Αγ. Αναργύρων: 51286, 51505, 51134
Δήμος Ακριτών: 91301, 91361
Δήμος Αλιάκμονα: 61298, 61700
Δήμος Βιτσίου: 72201, 72495
Δήμος Ιων. Δραγούμη: 95242
Δήμος Κλεισούρας: 94313, 94213
Δήμος Κορεστίων: 24688
Δήμος Μακεδνών: 29046
Δήμος Νεστορίου: 31204, 31704
Δήμος Ορεστίδος: 44500

ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕΣΑ

ΚΤΕΛ

Καστοριά: 83455
Αθήνας: 210 5126833, 5152548
Θεσσαλονίκης: 2310 517065, 522162

Αεροπλάνο

Αεροδρόμιο Καστοριάς «Αριστοτέλης»: 42515
Ολυμπιακή Καστοριάς: 23125, 22275
Ολυμπιακή Αθήνα: 210 9666666
Αεροδρόμιο Σπάτων: 210 3530000

Ταξί
Καστοριάς: 82100, 82200

Καραβάκια για ξενάγηση Λίμνης Καστοριάς

Τουριστική επιχείρηση Δήμου Καστοριάς: 26777
Τουριστική επιχείρηση Δήμου Μακεδνών: 74285

Οδική Βοήθεια

ΕΛΠΑ 104 & 24670 26855, 80779
EXPRESS SERVICE 154 & 24670 24670, 85800
HELLAS SERVICE 157 & 24670 71201
INTERAMERICAN 168

ΚΕΝΤΡΑ ΥΓΕΙΑΣ

Νοσοκομείο Καστοριάς: 28341, 28350, 23724
Κέντρο Υγείας ’ργους Ορεστικού: 41090

Αγροτικά Ιατρεία

Βογάτσικου: 95201
Διποταμιάς: 91319
Κλεισούρας: 94209
Κορησού: 51203
Μακροχωρίου: 93204
Μεσοποταμιάς: 61202
Νεστορίου: 31216
Οινόης: 92244
Πεντάβρυσσου: 97018
Τοιχιού: 72214

Φαρμακεία
Αναφέρονται ενδεικτικά μερικά:

41774, 26633, 51730, 83303

ΓΡΑΦΕΙΑ ΟΙΚΟΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Γραφείο Τουρισμού Ορεστών - Πεύκο: 62082
Γραφείο Οικοτουρισμού Βέρνου - Πολυκέρασος: 84854
Ιππασία βουνού - Νεστόριο: 31010

Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καστοριάς: 23069

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ - ΜΟΥΣΕΙΑ

Λιμναίος Οικισμός Δισπηλιού: 21910
Βυζαντινό Μουσείο Καστοριάς: 26781
Λαογραφικό Μουσείο Καστοριάς: 28603, 22908
Δεληνάνειο Λαογραφικό Μουσείο Καστοριάς (Μουσείο Καστοριανής Γυναίκας): 28156
Εκθεσιακός χώρος Απολιθωμένου Δάσους στο Νόστιμο: 84588, 84566, κιν. 6932 695955

ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ - 149

Με άλλα μάτια...

Εδώ και κάμποσο καιρό, άρχισαν νέοι άνθρωποι να έρχονται στο χωριό... και κάποιοι παλιοί ξαναγυρνούν... Νέα ζωή στον τόπο, παιδιά στην πλατεία, βαφτήσια στην εκκλησιά, γάμοι, γιορτές, ξαναγίνονται κάθε χρόνο όλο και πιο συχνά....

Κάποιοι ειδαν μια σελίδα στο ιντερνετ, κάποιοι άλλοι το ανακάλυψαν στη διάρκεια μιας εκδρομής... κάποιους τους παρέσυραν φίλοι...

Νέοι άνθρωποι οι περισσότεροι για την ώρα από την κοντινή θεσσαλονίκη, αποφάσισαν να ριζώσουν κι αυτοί στον τόπο τούτο τον φιλόξενο... Ίσως τους κέρδισε η φύση, που απείραχτη ακόμη αγκαλιάζει μεγαλόπρεπα αλλά και γαλήνια τη γωνιά τούτη της Ελλάδας, ίσως τους τράβηξε η ησυχία και τα καλωσυνάτα καλημερίσματα της Ολυμπίας της Τσίλιας της Αθηνάς του Θανάση του Πέτρου και των άλλων κατοίκων που έχουν απομείνει μόνιμα εκεί...

Ίσως ο ουρανός τα βράδυα που απλώνει τραπέζι και φιλεύει αστέρια και θαύματα όποιον τον κοιτά... 'Ισως πάλι οι δοκιμαστικές πτήσεις των χελιδονιών κάθε που τελειώνει το καλοκαιρι κι ετοιμάζονται για μερη ζεστά... και εκείνα τα μαθήματα πετάγματος που δίνουν οι γερακίνες στα μικρά τους και οι οδηγίες ακουγονται μέχρι την εκκλησιά και τις αυλές μας...

Ίσως η μυρωδιά απ τις πίττες της Ολυμπίας κι απ το κόκκινο γλυκό της Χαρίκλειας... ή η νοστιμιά κι η γλύκα της πατάτας που βγάζει η γη του χωριού χωρίς φαρμακα χωρίς χημείες ανθρώπινες, μόνο με κείνες που ορίζει η γη κι ο ουρανός...

Άλλους πάλι μπορεί να τους φέρνει η χαρά και η μουσική απ το πανηγύρι "τη γιορτή της πατάτας" που αναβίωσε τα τελευταία χρόνια μετά από μεγάλο διάστημα ο σύλλογος του χωριού που έχω την τιμή να είμαι και μέλος... κι ακούγεται σχεδόν μέχρι το διπλανό χωριό...

Εμένα με κρατάει εκεί η καθαρή ματιά κι η γνήσια απ την ψυχή βγαλμένη καλημέρα που μου χαρίζουν - το χαμόγελο του ταχυδρόμου που φέρνει τα γράμματα και ζητάει τον καφέ του, η ευτυχία του Αριστοτέλη μας όταν παιζει με τα σκυλιά και κυλιέται χωρίς αγωνία στο λιβάδι, το κουβεντολόι για τις μαρμελάδες και τις πίτες με τις Ολυμπίτσες, τα τριαντάφυλλα του κυρ Θανάση και η γλύκα της κυράς του όταν με αγκαλιάζει... Το αγέρωχο χαμόγελο του κυρ Πέτρου κι η ευχή του Θωμά του κουμπάρου καθε που με βλέπει και ζωγραφίζεται στα μάτια του και φτανει ως την ψυχή μου... Και μια ελπίδα για ζωή εκεί, πιο καλή πιο λιτή πιο καθαρή πιο φιλική με λιγο αγχος και πολλές ανάσες... (Χριστίνα Σ.)

Δείτε λοιπόν και το χωριό μας με τη ματιά του Χρήστου από τη Σαλονίκη που γίναν κι αυτοί χωριανοί πλέον μια και ρίζωσε το σπίτι τους μαζί με των παλιών και των καινούργιων...










21 Απρ 2008

Πολυκέρασο... (το χωριό μας)




Στα 1.300 περίπου μέτρα, πάνω στο βουνό Βίτσι του νομού Καστοριάς, υπάρχει ένα διαμάντι...

Ενα διαμάντι παλιό, που ο χρόνος το χει λαβώσει, αλλά μια αγάπη το κρατάει στα πόδια του, θεμελιωμένο και ριζωμένο μέσα στα χρόνια εκεί θεματοφύλακας του βουνού, να ιστορεί τα παλιά, και να ανοίγει φιλόξενη αγκαλιά για τα καινούρια...

Το Πολυκέρασο....



Ενα μικρό χωριό, που κλέβει κομμάτι της καρδιάς όποιου περάσει... Φιλόξενο, ζεστό, γεμάτο ψυχή.... Ένας από κείνους τους μικρούς ξεχασμένους τόπους της Ελλάδας που σκλαβώνει τη σκέψη, που κερδίζει τη καρδιά, που υπόσχεται ζωή... για αύριο όταν οι πόλεις δεν θα μας χωρούν, όταν τα λίγα θα είναι πολύτιμα, όταν η άπλα και η ανάσα θα είναι ανάγκη...



Είχα την τύχη τα τελευταία 11 χρόνια να το χω συναντήσει - έγινα κομμάτι του, είναι πλέον και δικό μου χωριό, μια ελπίδα για το μέλλον μου... Το Πολυκέρασο, έγινε ο τόπος μου, κι είπα να σας συστήσω...



Χριστίνα Σ.